مقالات

موضوع بندی

جستجوی الفبایی

بوردور | وهاب ولی بوردور، شهر و مركز استانی به همین نام در تركیه.
بورسه | وهاب ولی بورْسه، نخستین پایتخت عثمانیان و معروف‌ترین شهر آناتولی پیش از سقوط قسطنطنیه. شهر بورسه با 150 متر ارتفاع از سطح دریا، در دامنه شمال غربی اولو داغ...
بوری بن ایوب |
بوری بن طغتکین |
بورکو | پرویز امین بورْكو، یا بورگو، منطقه‌ای مسلمان‌نشین در شمال چاد. این منطقه 230 هزار كمـ 2 مساحت دارد و از شمال غربی به كوههای تیبِستی، از جنوب شرقی به كوههای اِندی و از جنوب و جنوب غربی به نواحی پست جوراب1 و بودله محدود است
بورکینافاسو | پرویز امین بورْكینافاسو (ولتای علیای پیشین)، كشوری در غرب افریقا. این كشور با 200‘274كمـ 2 مساحت، میان °9 و ´20تا °15 و ´10 عرض شمالی و °5 و ´30 طول غربی تا °2 و ´20 طول شرقی واقع است
بوری، بنی | صادق سجادی بوری، بَنی، خاندانی از اتابكان سلاجقه كه حدود نیم قرن (498-549ق / 1105-1154م) در دورۀ جنگهای صلیبی بر بخشهایی از شام، به ویژه دمشق و اطراف آن فرمان راندند و بدین سبب به «اتابكان دمشق» نیز نام بردار شدند.
بوزجانی، ابوالوفا | یونس کرامتی بوزْجانی، ابوالوفا محمد بن محمد بن یحیی بن اسماعیل ابن عباس (رمضان 328- رجب 388 / ژوئن 940- ژوئیۀ 998م)، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و موسیقی‌دان نامدار ایرانی كه در پیدایی و پیشرفتِ علم مثلثات و جنبه‌های مختلف حساب و هندسۀ كاربردی سهمی‌ بسزا داشت.
بوزجان |
بوزابه | سید علی آل داوود بوزابه، یا بوز اَبه (مق‍ 542ق / 1147م)، از امیران و اتابكانِ ترك دستگاه سلاجقه و فرمانروای فارس. وی ظاهراً فعالیتِ رسمی‌ سیاسی و نظامی ‌را در خدمت مِنْگوبَرْس، حاكم فارس آغاز كرد و در زمرۀ دستیاران بزرگ او در حكومت درآمد و آن گاه نایب او شد.
بورینی | ایران ناز کاشیان بورینی، بدرالدین حسن بن محمد شافعی (963-1024ق / 1556-1615م)، ادیب و تاریخ‌نگار دمشقی. وی در خاندانی فلسطینی در روستای صفوریه چشم به جهان گشود و چون پدرش اهل بورین از روستاهای نابلس بود، او نیز به همان جا منسوب گردید
بوزجانی، درویش علی | محمدجواد شمس بوزْجانی، درویش علی، عارف، عالم و شرح‌حال‌نویس سدۀ 9 و 10ق / 15 و 16م. دانسته ها دربارۀ بوزجانی اندك، و منحصر به اطلاعات مختصری است كه او خود در كتاب روضة الریاحین به دست داده است.
بوسلیک گرگانی |
بوسعید |
بوسنوی | مریم صادقی بوسْنَوی، محمد بن موسی سرایی (د 1045 یا 1046ق/ 1635 یا 1636م)، مفسر و قاضی القضات حلب. وی به سبب احاطه‌ای كه بر علوم رایج زمان خود داشت، به «عَلاّمَك» ملقب شد
بوسلیک | منصوره ثابت زاده بوسَلیك (ابوسلیك)، مقامی ‌از مقامهای 12 گانۀ موسیقی قدیم ایران، دور سوم از «ادوار مشهوره» (صفی الدین، 235؛ مراغی، شرح ...، 202، جامع ...، 127، مقاصد...، 55) و دایرۀ بیست و هفتم از «ادوار كثیره» (صفی الدین، 236؛ مراغی، شرح، 202-204)
بوستان | اصغر دادبه بوسْتان، یا سعدی نامه، هنری ترین وشاعرانه‌ترین مثنوی حكمی ـ اخلاقی در ادب فارسی، سرودۀ سعدی (ه‍ م)، شاعر پرآوازۀ ایران در سدۀ 7ق / 13م. با آنکـه سعدی به نام كتاب دیگر خود گلستان تصریح كرده است
بوشنجی |
بوسنیایی، زبان | الویر موسیچ بوسْنیایی‌، زَبان‌، عضوی‌ از شاخۀ جنوبی‌ خانوادۀ بزرگ‌ زبانهای‌ اسلاوی‌. دیگر اعضای‌ مهم‌ این‌ خانوادۀ زبانی‌ عبارت‌اند از اوكرائینی‌، بلاروسی‌، روسی‌، روسینلسكی‌ (از شاخۀ شرقی‌)،
بوسنه سرای |
بوشهر | عبدالکریم مشایخی بوشِهْر، استان‌، شهرستان‌ و شهری‌ بندری‌ در جنوب‌ ایران‌ واقع‌ در كرانه‌های‌ شمالی‌ خلیج‌ فارس‌.
بوسنی و هرزگوین | اصغر دادبه , مهدی کیوانی , فاطمه لاجوردی , علی کرم همدانی , نهاد چامجیچ , صباح الدین شاریچ , یاسمین هالبیچ , فؤاد حاجی محمد اویچ بوسْنی‌ وَ هِرْزِگُوین‌، كشوری‌ در شمال‌ غربی‌ شبه‌ جزیرۀ بالكان‌.
بوصیر | محمد حسین اشرف بوصیر، یا ابوصیر، نام‌ چندین‌ محل‌ در مصر. این‌ نام‌ در قبطی «بوسیر»، در آشوری «پوسیریس‌» و در یونانی‌ و رومی «بوسیریس‌» خوانده‌ می‌شد،
بوصیری | حامد صدقی بوصیری‌، ابوعبدالله‌ شرف‌الدین‌ محمد بن‌ سعید بن‌ حماد دَلاصی‌ (608-694 یا 695ق‌ /1211-1295 یا 1296م‌)، شاعر، فقیه‌، كاتب‌ و حسابدار. نیاكان وی ظاهراً از قبیلۀ بزرگ‌ صنهاجه‌ بودند،
بوقا | مصطفی موسوی بوقا، در تركی‌ كهن‌ به‌ معنای‌ گاو نر و گشن‌ است‌ كه‌ با اندك‌ دگرگونیهای‌ آوایی‌ در بیشتر شاخه‌های‌ زبان‌ تركی‌ به‌ همان‌ معنی‌ بر جای‌ مانده‌ است‌
بوقیر |
بوطیقا | محمدجواد انواری بوطیقا، عنوان‌ كتابی‌ از ارسطو دربارۀ شعر. «بوطیقا» معرّب‌ واژۀ یونانی‌ پوئتیكا1ست‌ كه‌ صورتهای‌ مختلف‌ معادل‌ واژۀ شعر در زبانهای‌ اروپایی‌ از همان‌ ریشه‌ گرفته‌ شده‌ است‌
بوگرا | لیلا رضایی بوگْرا، شهر و مركز بخشی‌ به‌ همین‌ نام‌ در ایالت‌ راج‌شاهی‌ بنگلادش‌. بخش‌ بوگرا با مساحت‌ 902‘2 كم‍ـ2 و جمعیتی‌ حدود 700‘241‘3 تن (1383ش‌ /2004م‌) («فرهنگ‌...»)، در شمال بنگلادش‌ واقع‌ است‌ (فرزین‌نیا، 13)
بولاق، مطبعه | عبدالحسین آذرنگ بولاق‌، مَطْبَعه‌، نهادی‌ بسیار مؤثر در حیات‌ فرهنگی‌ جدید مصر و از قدیم‌ترین‌ چاپخانه‌ها در عالم‌ اسلام‌. بندر بولاق‌ بر ساحل‌ نیل‌ ــ كه‌ اكنون‌ به‌ یكی‌ از بخشهای‌ شهرِ گسترش‌ یافتۀ قاهره‌ تبدیل‌ شده‌ است‌
بومسلم رازی | کیانوش صدیق بومُسْلِم‌ رازی‌ (مق‍ ح‌ 488ق‌ /1095م‌)، از بزرگان‌ ری‌ در عهد سلجوقیان‌ كه‌ مقارن‌ وزارت‌ نظام‌ الملك‌ طوسی‌ (451- 458ق‌ / 1059-1066م‌) می‌زیسته‌، و از او با عنوان «رئیس‌ ری‌» یاد شده‌ است‌.
بوکان | کریم شریعت بوكان‌، شهرستان و شهری در جنوب آذربایجان غربی. بوكان‌ را واژه‌ای كردی‌ و مركب‌ از «بوك‌» (عروس‌) و «ان‌» (نشانۀ جمع‌ یا نسبت‌) دانسته‌اند
بولاق | محمدرضا ناجی بولاق‌، شهری‌ تاریخی در فاصلۀ دو كیلومتری‌ قاهرۀ كهن‌، واقع‌ بر ساحل‌ غربی‌ رود نیل‌ كه‌ به‌ روزگار ممالیك‌ و عثمانیها بندر قاهره به شمار می‌رفت
بونصر فارسی |
بون |
بونی، ابوالعباس احمد بن قاسم | فرهنگ مهروش بونی‌، ابوالعباس احمد بن قاسم بن محمد ساسی تمیمی (1063- 1139ق‌ /1653-1727م‌)، فقیه‌ مالكی، محدث‌ و ناظم‌ آثار پیشینیان‌. كتانی‌ به‌ نقل‌ از معاصر وی‌، عبدالرحمان‌ جامعی‌، نام‌ جد وی‌ را محمد معروف‌ آورده‌ است‌
بونت | ستار عودی بونْت‌، یا البونت‌، شهری‌ مرزی‌ و كوچك‌ در شرق‌ اندلس‌. این‌ شهر در شمال غرب‌ استان‌ والنسیا (بلنسیه‌) و در جنوب‌ شرق‌ شنتمریه‌ در دامنۀ شرقـی‌ دره‌ و رود گـوادا لاویـار ـ توریا و در 100 كیلومتری‌ بلنسیه‌ قرار دارد
بونی، ابوالعباس احمد بن علی | محمدحسین احمدی بونی‌، ابوالعباس‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ یوسف‌ قُرَشی‌ (د پس‌ از 627ق‌ /1230م‌)، ملقب‌ به‌ محیی‌الدین‌، تقی‌الدین‌ و شرف‌الدین‌، از مردم‌ بندر بونه‌ (هیپونای ‌باستان، امروزه‌: عنّابه‌ در شمال‌ الجزایر) و از نامورترین‌ مؤلفان‌ مسلمان‌ در علوم‌ غریبه‌. از منابع‌ متقدم‌، آگاهی‌ چندانی‌ دربارۀ زندگی‌ و تحصیلات‌ او به‌...
بویهیان |
بویب، جنگ | روزبه زرین کوب بُوَیب‌، جَنْگ‌، یكی‌ از نبردهای‌ مشهور عرب‌ با سپاه‌ ساسانی‌، در كنار رودخانۀ بویب‌ در عراق‌ كه‌ به‌ پیروزی‌ عربها انجامید. رود بویب‌، از شاخه‌های‌ فرات‌، از نزدیك‌ محل‌ كوفۀ كنونی‌ می‌گذشت‌ و در روزگار ساسانیان‌ مرداب‌ فرات‌ به‌ شمار می‌رفت‌
بویطی | علی تولایی بُوَیطی‌، ابویعقوب یوسف بن‌ یحیی‌ قرشی‌ (د 231ق‌ /846م‌)، فقیه‌، زاهد و محدث‌ مصری‌، شاگرد و جانشین‌ شافعی‌. نسبت‌ وی‌ به‌ بویط، روستایی‌ در صعید مصر می‌رسد
بویر احمدی | علی بلوکباشی بویرْ اَحْمَدی‌، یا بویراحمد،‌بزرگ‌ترین ایل از ایلات شش‌گانۀ استان‌ كهگیلویه‌ و بویراحمد، متشكل‌ از چند تیره‌ و طایفه‌ با خاستگاههای‌ گوناگون‌. بویراحمدیها در منطقۀ وسیعی‌ از نواحی‌ شمال و شرق استان‌ ــ كه‌ به‌ نام‌ همین‌ ایل‌ نام‌گذاری‌ شده‌ است‌ ــ زندگی‌ می‌كنند.
بویر احمد | علیرضا ارژنگ بویرْ اَحْمَد، یكی‌ از شهرستانهای‌ سه‌‌گانۀ استان‌ كهگیلویه‌ و بویر احمد. این شهرستان‌ بـا وسعتی‌ در حدود 452‘4 كمـ2، در شمال‌ و شمال‌ شرقی‌ استان‌ كهگیلویه‌ و بویراحمد واقع‌، و مركز آن‌ شهر یاسوج‌ اس
بهاءالدولۀ دیلمی |
بهاءالدولۀ حسینی نوربخش | فریبا پات بَهاءُالدّولۀ حُسِینیِ نورْبَخْش‌، یا بهاءالدین‌ حسن‌ بن‌ میر قوام‌الدین‌ شاه‌ قاسم‌ نوربخشی‌ رازی‌، پزشك‌ برجستۀ اواخر دورۀ تیموری و اوایل‌ دورۀ صفوی‌ (نک‍ : آقابزرگ‌، 7 /218؛ حاجی‌ خلیفه‌، 1 /718؛ نفیسی‌، 1 /274). اگر سن‌ وی‌ را هنگام‌ تألیف‌ خلاصۀ التجارب‌ در 907ق‌ /1501م‌ دست‌ كم‌ 40 سال‌ بدانیم‌، تولدش‌ ...
بهاءالدین باجن | مرجان افشاریان بَهاءُالدّینِ باجَن‌ (790-912ق‌ /1388-1506م‌)، شاعر و از صوفیان‌ طریقۀ چشتیۀ برهانپور. شهرت وی به‌ سرودن اشعار هندی‌، موسوم‌ به‌ دهره‌ است‌
به آفرید | علی بهرامیان بِهْ آفَرید (مق‍ ح‌ 131ق‌ /749م‌)، مدعی پیامبری‌ و بنیان‌گذار فرقۀ به‌آفریدیه‌. دربارۀ به‌آفرید و عقاید و فعالیتهای‌ او، احتمالاً دو گزارش‌ در دست‌ مؤلفان روزگار كهن‌ بوده‌ است‌...
بوئین زهرا | آزاده شیرازی نژاد بوئینْ زَهْرا، شهرستان‌ و شهر مركز آن‌ در استان‌ قزوین‌.
بهاءالدین زکریای ملتانی | غلامعلی آریا بَهاءُ‌الدّینْ زَكَریای‌ مُلْتانی‌، عارف‌ سدۀ 6 و 7ق‌ /12 و 13م‌ و مروج‌ طریقۀ سهروردیه‌ در هند. كنیۀ او ابومحمد، و خود معروف‌ به‌ بهاء الحق‌ بود و القاب‌ دیگری‌ چون‌ غوث‌ العالمین‌ و بدرالمشایخ‌ داشت‌. وی‌ هاشمی‌ نسب‌ و قریشی‌ بود و تبارش‌ به ‌اسد بن ‌هاشم ‌عبدمناف‌ می‌رسید.
بهاءالدین جوینی | سید علی آل داوود بَهاءُالدّین‌ جُوِینی‌، محمد (ح‌ 648 ـ شعبان‌ 678ق‌ /1250 ـ دسامبر 1279م‌)، فرمانروای‌ اصفهان‌ و بخشی‌ از عراق‌ عجم‌ از 663 تا 678ق‌ /1265-1279م‌.
بهاءالدین بن حنا | جمال موسوی بَهاءُالدّینِ بْنِ حِنّا، ابوالحسن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ سلیم‌ بن‌ حنا (603 -677ق‌ /1207- 1278م‌)، ملقب به صاحب بهاءالدین‌، وزیر دو تن‌ از سلاطین ممالیك‌ مصر.

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام

در جستجوی چه هستید ؟

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام